De droom van verbinding

Al in de vroege 1800s droomden ondernemers en politici van een spoorlijn die het land van oost naar west zou verbinden. Toen Californië in 1848 bij de VS kwam (en de goudkoorts losbarstte), groeide die droom uit tot noodzaak. In 1862 gaf het Congres toestemming voor de aanleg van de First Transcontinental Railroad met twee maatschappijen aan elk uiteinde: 

• De Union Pacific, die vanuit Nebraska westwaarts bouwde, voornamelijk met Ierse en Duitse arbeiders. 
• De Central Pacific, die vanuit Californië oostwaarts werkte, grotendeels gebouwd door Chinese migranten.  
  

De Chinese arbeiders – onzichtbare helden

Vanaf 1864 werden tienduizenden Chinese arbeiders, veelal jonge mannen uit armoedige provincies als Guangdong, aangeworven voor het werk. Ze werden eerst geminacht (“te klein, te zwak”), maar al snel bewezen ze hun ongelooflijke kracht, precisie en uithoudingsvermogen. 

Ze voerden de zwaarste en gevaarlijkste taken uit: 

• Het opblazen van tunnels in de Sierra Nevada met handboren en buskruit (later nitroglycerine). 
• Het slepen van materialen door sneeuwstormen op bergpassen. 
• Het leggen van rails onder brandende zon, over rivieren en door indianengebied. 

Ze werkten lange dagen voor lagere lonen dan hun blanke collega’s, kregen vaak slechtere huisvesting, en werden nauwelijks vermeld in officiële verslagen. Toch waren ze onmisbaar. Zonder hun inzet zou de Central Pacific niet op tijd of misschien nooit voltooid zijn.  

Een continent verbonden – het Westen verandert voorgoed

Op 10 mei 1869 ontmoetten de twee spoorlijnen elkaar in Promontory Summit, Utah. Met de symbolische “Golden Spike” werd een droom werkelijkheid: van New York naar San Francisco kon men nu in minder dan tien dagen reizen, waar het voorheen maanden duurde. 

De impact was gigantisch: 

• Pioniers en kolonisten trokken in massa’s westwaarts. 
• Goederen, post, wapens en ideeën konden snel verspreid worden. 
• Inheemse volken verloren toegang tot jachtgronden en vrijheid van beweging. 
• Forten, steden en economieën ontstonden rondom spoorwegdepots. 

Spoorwegen versnelden de kolonisatie, maar ook de conflicten en het verlies aan cultuur, natuur en autonomie voor zij die er al woonden.  

Vergeten ruggen, blijvende sporen

Na voltooiing van de lijn kregen de Ierse arbeiders vaak andere banen of land. De Chinese arbeiders, die meer dan 80% van het werk aan de westelijke lijn deden, kregen geen eer, geen burgerscap, en geen bescherming. In plaats daarvan volgden jaren van discriminatie, geweld en uitsluiting via wetten als de Chinese Exclusion Act (1882) – de eerste federale wet in de VS die migratie op basis van afkomst verbood. 

Toch bleven hun sporen zichtbaar: 

• In de bergpassen die zij openbraken. 
• In de duizenden kilometers rails die zij met blote handen aanlegden. 
• En in de culturele aanwezigheid van Chinatowns in steden als San Francisco, Sacramento en Denver.